Terapistler de hata yapar.

Bu seride anonim terapistler ve anonim danışanlar arasında yaşanan çeşitli olayları konu ediniyor olacağız.

Bir Hatırlatma:

Toplumda terapistlere dair idealize edilmiş bir bakış vardır; terapist sanki kusursuzca danışanın içini okur ve en isabetli müdahaleyi gerçekleştirir. İçeriden bir bilgi: Bilinenin aksine terapistler o “yüce” koltukta otursa da birçok insani hata yapar. Asıl mahareti, bu hataları fark edip onları danışanla konuşulabilir bir malzemeye dönüştürmesidir. Bu beceri; kendi terapi süreçleri, süpervizyon ve uzun yıllar süren eğitimlerle gelişir. Öte yandan terapistlik bir anlamda "kısmi annelik"tir; Winnicott’un "yeterince iyi anne" kavramında olduğu gibi terapist ve danışan arasındaki kırılma ve onarım döngüleri, ruhsal gelişimi sağlar. Burada onarımı sağlayan en temel şey, ilişki içerisinde terapistin gerçekliği ve bu kırılmaların konuşulmaya müsait hale getirilmesidir.

Seansını Unutan Terapist

Bir terapist olarak seansları takip etmek benim için çok önemli fakat bu defa bir seansı unutmuş olduğumu fark ettiğimde; yaşadığım şaşkınlık, yetersizlik ve suçluluk duygularının içinde nihayet bedenime ve hislerime bakıp “burada ne oluyor” deme fırsatı bulabildim. Herhangi bir karşı aktarım tepkisi verip vermediğimi kontrol ettikten sonra danışanımla dürüstçe bu durumu paylaşmaya karar verdim.

Seansa geldiğimizde, seansı unutmuş olduğumu ve bunun ona neler hissettirdiğini sordum. Danışanım ilk olarak bunun onun için hiçbir anlamı olmadığını ifade ederken buraları biraz daha derinleştirme ihtiyacı hissettim. Birlikte buraya biraz daha bakmak için alan açtığımızda hayal kırıklığı ve öfke duyguları hissettiğini açıkça ifade edebildi. Sonrasında aramızda yaşanan bu ilişki üzerinden kendi iç dünyasından buraya dair benzer duygulara doğru ilerleme fırsatı bulduk.

Bizler bilinçli farkındalığın dışında kalan farklı yollarla da birbirimize bilgi yollayabilen sosyal varlıklarız. Nörobiyolojik bağlamda buna “sağ beyinden sağ beyine etkileşim” deriz. Bu bağlamda seansı unutmuş olmam sağ beyinden sağ beyine ikimiz için de anlamlıydı. Bir araya gelip ilişkilerimizdeki duygularımızı ve beklentilerimizi daha derinlemesine konuşabileceğimiz bir alanın oluşmuş olması, danışanımın döngüsünde kırılmalar yaratırken bir taraftan terapist kimliğimden bağımsız benim de bedenim ve hislerim üzerinden kendi terapimde çalışabileceğim malzemeleri fark edebilme fırsatı sundu. Belli ki buralar da bende bazı kırılmalar doğuracak gibi gözüküyor.