Evsiz Yetişkinler Psikolog Elif Temizel yazdı.

Kendi hayatlarını kuramamış, yani ailelerinden ayrışmamış yetişkinlerin durumu hem psikolojik hem de sosyolojik açıdan çok katmanlı ve karmaşık bir konu.

 

Psikolojik olarak, bireyin aileden ayrışamaması genellikle kendilik gelişimindeki bazı zorlukları veya gelişimsel eksiklikleri işaret eder. Bu durum, bireyin sağlıklı bir kimlik inşa edemediği veya yeterince bireyselleşemediği anlamına gelebilir. Burayı biraz daha açacak olursak, gelişimsel süreçte çocuk anneden ayrışmaya ve bireysel bir varlık olarak kendi kimliğini geliştirmeye başlar. Bu süreçte yaşanan başarısızlık, bireyin psikolojik gelişimini olumsuz etkileyebilir ve bağımsızlık ile bağlılık arasında dengesizlikler yaratabilir.

Ayrışma süreci açısından bakacak olursak, ayrışamamış yetişkinler genellikle ailesine bağımlı bir şekilde yaşamaya devam eder. Bu bireyler kendi kararlarını almakta zorlanabilir, başkalarının onayını alma ihtiyacı hissedebilir ve risk almaktan kaçınabilir. Kişi hayatını kendi istekleri doğrultusunda yönlendiremez ve sürekli dışsal otoritelerden özellikle de aileden rehberlik bekler.

Simbiyotik ilişkiler de bireyin kendi hayatını kuramamasında önemli bir etkendir. Özellikle anne-çocuk ilişkisinde görülen bu bağımlı yapı, kişinin anne veya baba figüründen psikolojik olarak ayrışamamasına yol açar. Bu tür ilişkilerde birey, kendi ihtiyaçlarını ve arzularını net bir şekilde ayırt edemez, aile bireylerinin beklentileri ve istekleriyle karışır. Bu tür simbiyotik ilişkiler, kişinin bireysel özgürlük alanını sınırlar ve kendini gerçekleştirmesini zorlaştırır.

Sonuç olarak ayrışma süreci, bireyin psikolojik gelişimi için kritik bir rol oynar. Psikodinamik perspektifte, bu süreçte yaşanan zorluklar kişinin hem içsel dünyasında hem de ilişkilerinde ciddi sorunlara yol açabilir. Sağlıklı ayrışma, hem kendisiyle hem de diğer insanlarla kurulan bağların dengeli bir şekilde gelişmesini sağlar. Yetişkin olmak ayrı bir hayat kurmaya indirgenmemelidir. Burada önemli olan bireyin kendilik sınırlarını belirlemesidir. Birey başkalarının düşüncelerinden, duygularından ve beklentilerinden ayrışarak; kendi istek, ihtiyaçlarını tanıyıp ifade etmesi ve diğer insanların beklentilerinden bağımsız olarak kendi değer ve inanç sistemini oluşturması sağlıklı ayrışmayı açıklar.