Psikolog Mervenur Altun'dan "Zümrüdüanka" şiiri üzerine bir serbest çağrışım yazısı
ZÜMRÜDÜANKA Serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı. Bir hayalden geldim ben, bir hayal verdim sana, mavi-yeşil bir hatıra: işte dünya ruhum! ovada sert es, yamaçta sus, ırmakta ağla. İşte dünya kapısı, işte dünya kederi ister dağının gölgesinde dur, ister incirin neşesine vur ağrı kendini ve tamamla. Birhan Keskin
Ağrı kendini ve tamamla,
gelişimizden maksat bu. varlık alemi ve varlık aleminin parçası olan insan; tamamlamaya, tamamlanmaya ve bütünleşmeye doğru yol almaya teşne.
nasıl ki bir şeyi kendi doğasına bıraktığımızda görüyorsak yolunu bulduğunu, insan da böyle. dışarıdan ne kadar bozucu etki dahil olsa da bir şekilde sağlıklı bir parçası kalmışsa içeride bir yerde, saf, bozulmamış, sağduyulu bir parça.
o parçaya tutunup yeniden hayat bulabiliyor. misal o parça, tutup iyi bir iş yapmaya yönlendirebiliyor kişiyi. üretimin içinde olmak iyileştirebiliyor mesela. yahut tutup iyi bir ilişki kurabileceği bir başka çevrenin içine yönlendirebiliyor. tutup da bir şey gösterebiliyor. tutup da silkeleyebiliyor kimi zaman.
kimi zaman tutup da toza bulandırabiliyor ve biraz daha gücünü sınayabiliyor. biraz göz yaşıyla yıkayıp arındırabiliyor. biraz daha tutunsun diye biraz daha yenilgi çıkarabiliyor karşısına. ve sonunda biraz daha ağrıtıp biraz daha tamamlayabiliyor hikâyesini.
merve.